Protestacyjne spacery w Świdniku – sprzeciw wobec propagandy komunistycznej
lessSkopiuj kod
Na wezwanie działającej w podziemiu NSZZ „Solidarność” 5 lutego 1982 roku rozpoczęły się w Świdniku o godz. 19:30, w porze nadawania Dziennika Telewizyjnego, protestacyjne spacery. Nie chcąc słuchać fałszywych informacji przekazywanych przez umundurowanych spikerów programów telewizyjnych i komentarzy rzecznika prasowego rządu, Jerzego Urbana, świdniczanie, często całymi rodzinami, wychodzili z domów i spacerowali wzdłuż ul. Sławińskiego.
Świdnik, miasto położone w bezpośrednim sąsiedztwie Lublina, było miejscem niezwykle aktywnym podczas walki z reżimem komunistycznym. Już od pierwszych miesięcy wprowadzenia stanu wojennego, mieszkańcy tej miejscowości wykazywali się niezłomnym duchem oporu wobec represji ze strony władz. Protestacyjne spacery stały się jedną z form manifestacji sprzeciwu wobec propagandy komunistycznej.
Czym były te spacery? Była to swoista forma pacyfistycznego protestu, gdzie mieszkańcy wychodzili na ulice, spacerując w ciszy lub rozmawiając ze sobą na temat sytuacji politycznej w kraju. Nie były to demonstracje z transparentami czy okrzykami, lecz subtelne, ale wyraziste wyrażenie niezgody na narzucane społeczeństwu narracje.
Pomimo groźby represji ze strony milicji oraz innych organów bezpieczeństwa, mieszkańcy Świdnika nie ustawali w swych działaniach. Ich determinacja w walce o wolność słowa i demokrację była niezachwiana. Protestacyjne spacery stawały się symbolem oporu wobec totalitarnego reżimu i jednoczyły społeczność lokalną w dążeniu do zmiany sytuacji politycznej.
Co ważne, tego typu akcje miały również swoje konsekwencje pozytywne. Mieszkańcy Świdnika w ten sposób pokazywali, że mimo represji są gotowi na działania opozycyjne i nie ulegną zastraszaniu ze strony władz. Była to także forma solidarności z innymi regionami Polski, które również borykały się z podobnymi problemami.
Dzisiaj, po latach, protestacyjne spacery w Świdniku są hołdem dla tych, którzy walczyli o wolność i demokrację w czasach zniewolenia. Stanowią one ważną część historii oporu przeciwko reżimowi komunistycznemu oraz inspirację dla kolejnych pokoleń, by nie ulegać represjom i walczyć o swoje prawa.
Na podstawie: Źródła
Opublikowano: 29 stycznia 2024